Sot, në një takim familjar me pjesëmarrjen e anëtarëve të Shoqatës Nejat në Shqipëri, një mik tha diçka që më mbeti thellë në mendje. Ai tha:
«Që nga momenti kur zgjohem, unë duhet të vendos se si do ta jetoj ditën time — me dashuri, me mirësi, me familjen time. Kjo është përgjegjësia ime.»
Kjo fjali e thjeshtë, por shumë e thellë, më bëri të reflektoj. E vërteta është se njeriu e shijon jetën e vërtetë vetëm kur ajo shoqërohet me dashuri, me ndjenja të pastra dhe me lidhje të sinqerta me familjen dhe të afërmit e tij.
Të përshëndesësh me buzëqeshje bashkëshorten tënde në mëngjes, të flasësh disa fjalë me prindërit, ose të përqafosh fëmijën tënd — këto janë bekimet më të mëdha të jetës.
Por kur mendoj për të kaluarën time dhe të miqve të mi, për vitet që ishim të robëruar në sektin e Rajavit, zemra më dhemb. Në ato marrëdhënie të ftohta dhe pa shpirt, edhe përdorimi i fjalës “dashuri” ishte krim.
Askush nuk kishte të drejtë të përmendte nënën, babanë, bashkëshorten apo fëmijën e vet. Ndjenjat njerëzore ishin ndaluar; afërsia, dashuria dhe lidhjet familjare quheshin “tradhti”.
Rajavi, tradhtar dhe shkatërrues i kombit të vet, i zbrazte njerëzit nga brenda për t’i kthyer vetëm në mjete të ambicieve dhe mashtrimeve të tij. Ai na privoi nga ndjenja më e bukur njerëzore — dashuria.
Sot, që marr frymë lirshëm në Shqipëri dhe punoj krah miqve të mi në Shoqatën Nejat, e kuptoj se dashuria dhe familja janë thelbi i jetës.
Çdo ditë që zgjedh me vetëdije të jem i dashur dhe i mirë me të tjerët, në fakt po rikthej një pjesë të njerëzimit që na ishte grabitur.
Unë dhe shumë nga miqtë e mi ende jetojmë me dhimbjen e atyre viteve, por sot e dimë se rruga e vetme drejt lirisë është kthimi te ato vlera që Rajavi na i mori:
Dashuria, familja dhe liria e zgjedhjes.
About the Author
