Në një nga iniciativat më të fundit ndriçuese të Shoqatës së Shpëtimit të Shqipërisë, u mbajt një galeri fotografish me fokus vuajtjet e familjeve të viktimave të sektit MEK. Në galeri morën pjesë rreth shtatëdhjetë persona dhe ndoshta më shumë, përfshirë edhe veten time, si një përpjekje simbolike dhe me ndikim për të thyer heshtjen e imponuar të MEK-ut dhe për të sjellë zërat e familjeve në botë.
Përgjegjësia ime në këtë aktivitet ishte të mblidhja nënshkrime nga vizitorët e galeri pasi panë fotot dhe shpjegimet e Rice për Shoqatën e Shpëtimit të Shqipërisë. Për këtë qëllim, instalova një tabelë të madhe të bardhë në mur ku vizitorët mund të nënshkruanin solidaritetin dhe mbështetjen e tyre për familjet që vuanin. Nënshkrimet që nuk ishin vetëm një kujtim emocional i asaj dite, por u bënë edhe një simbol i rezistencës civile dhe mbështetjes humanitare.
Duke parë ndikimin e imazheve në fytyrat e vizitorëve dhe nënshkrimet e tyre, shpesh të shoqëruara me lot, empati dhe dhimbje të përbashkët, më vërtetuan se e vërteta ende ka fuqinë të ndikojë. Kjo galeri nuk ishte vetëm një mjet për zbulesë, por edhe një urë lidhëse midis popullit shqiptar dhe të vërtetës që është shtrembëruar për vite me radhë nga makina propagandistike e sektit Muxhahidin.
Unë besoj se çdo nënshkrim në atë mur ishte një britmë e heshtur kundër gënjeshtrave, ndarjes dhe abuzimit. Kjo përvojë nuk ishte vetëm një detyrë për mua, por edhe një përgjegjësi njerëzore dhe morale. Isha krenar që isha, së bashku me anëtarët e tjerë të Shoqatës Nejat, zëri i nënave, baballarëve dhe fëmijëve që kanë pritur me vite të shohin përsëri të dashurit e tyre.
Mehdi Soleimani
About the Author
