Pse sekti i Raxhavit dëshiron të organizojë një tubim më 6 shtator 2025 në Bruksel?
Ndërsa propaganda zyrtare e sektit të Raxhavit flet për një “festë lirie” dhe për “fuqi shoqërore”, pas skenës fshihet diçka tjetër:
Tubimi në Bruksel është një operacion PR për të krijuar një imazh artificial legjitimiteti, për të prodhuar material për lobim dhe për t’i dhënë moral të ri anëtarëve të mbërthyer brenda organizatës. Ky spektakël rrugor është një përpjekje për t’iu shmangur pyetjeve të vështira rreth së kaluarës sektare, shkeljeve të të drejtave të njeriut dhe proceseve të hapura në Evropë e në Shqipëri.
Qëllimet kryesore të këtij tubimi
1. Oksigjen mediatik për mbijetesë
Një organizatë pa bazë të vërtetë shoqërore detyrohet që me disa orë demonstratë rrugore të sigurojë material vizual për propagandë e lobim gjatë një viti të tërë.
2. Injektim moral dhe kontroll i brendshëm
Tubimet i ngjajnë më shumë ritualeve të detyruara: pjesëmarrje e imponuar, slogane të njëjta, inskenim i ngurtë. Raportet e pavarura prej vitesh dëshmojnë për detyrim, divorce të imponuara dhe shtypje të zërave kritikë.
3. Material i papërpunuar për lobim dhe financim
Fotot e tubimit më pas përdoren si një “mbështetje popullore” në dosjet e lobimit – e njëjta metodë që u përdor edhe në SHBA për ndryshimin e etiketimit.
4. Ikje nga përgjegjësia për dhunën dhe sektarizmin
Raportet e njohura të HRW dhe RAND kanë dokumentuar në mënyrë të përsëritur strukturën sektare, burgjet e brendshme dhe shkeljet e rënda të të drejtave të anëtarëve.
5. Inscenim në hijen e institucioneve evropiane
Qëllimi kryesor është të bëhen foto pranë Parlamentit Evropian dhe t’i shiten publikut jo-evropian si “mbështetje e Evropës”.
6. Të paraqitet si opozita kryesore
Sekti i Raxhavit përpiqet ta paraqesë veten si zëri i vetëm i opozitës iraniane, ndonëse raportet e pavarura e përshkruajnë thjesht si një aktor të zhurmshëm periferik.
7. Ikje nga kriza në Shqipëri
Pas bastisjes policore në kampin Ashraf 3 në qershor 2023 dhe zbulimit të shkeljeve ligjore, grupi po kërkon skena më të sigurta në Evropë.
Pyetje kritike për politikanët dhe mediat
A është pjesëmarrja e anëtarëve në këtë tubim vullnetare apo e detyruar?
Cila është përgjigjja zyrtare e sektit ndaj gjetjeve të HRW dhe RAND?
Nga burojnë fondet për këtë spektakël rrugor?
Pse tubimi paraqitet si “mbështetje e popullit iranian”?
Si reagon sekti ndaj rezultateve të policisë shqiptare të vitit 2023?
Pse ende ndalohet takimi i lirë i familjarëve me anëtarët?
Çfarë pranohet nga e kaluara në Irak dhe çfarë shtrembërohet?
Mesazhi qendror
Tubimi i 6 shtatorit në Bruksel nuk është as një “festë lirie” dhe as një shfaqje “fuqie shoqërore”, por një instrument për lobim, propagandë dhe shmangie nga përgjegjësia.
Mediet dhe politikanët përgjegjës duhet, në vend të fotove për kujtim, të shtrojnë pyetje të forta: Transparencë financiare? Të drejtat e anëtarëve dhe familjeve të tyre? Përgjigje ndaj raporteve të pavarura?
Pa këto përgjigje, çdo pjesëmarrje thjesht i jep legjitimitet një spektakli rrugor.
Burime të përzgjedhura:
Human Rights Watch (2005): No Exit – raport mbi shkeljet e të drejtave të anëtarëve.
RAND (2009): The Mujahedin-e Khalq in Iraq – analizë e strukturave sektare dhe propagandës.
CRS (2025): Pasqyrë e paanshme për Kongresin Amerikan mbi gjendjen e grupit.
Raportet e lajmeve 2023: mbi bastisjen e policisë shqiptare në kampin Ashraf 3.
About the Author
